11.5.09

Φιλία???


Εχω τον πόνο μου , το πρόβλημά μου και καταλήγω να ξαλαφρύνω λίγο το μέσα μου στην φίλη μου. Της λέω την ιστορία μου, τα πάθη μου και τα λάθη μου και περιμένω μία συμπαράσταση ή έστω ένα κράξιμο έτσι για να γίνει συζήτηση και να δω ότι δεν μιλάω μόνη μου. Και αρχίζει μια συμβουλευτική ανάλυση για το τι πρέπει να κάνω και πως να αντιμετωπίσω την κατάσταση. Και σκέφτομαι εγώ από μέσα μου: "τι μου λέει καλέ?" Δεν με ξέρει τόσο καιρό? Δεν ξέρει τι άνθρωπος είμαι και πώς αντιδρώ? Δεν έχει καταλάβει πώς νιώθω και πώς σκέφτομαι? Και εκεί που απορείς με όλα αυτά που ακούς αρχίζεις να νευριάζεις. Και θυμάσαι πως κάτι παρόμοιο της είχε τύχει αλλά είχε αντιδράσει με τελείως διαφορετικό τρόπο από αυτά που με συμβουλεύει με τόσο πάθος. Και τότε συνηδειτοποίησα ότι δεν μου προσφέρει τίποτα αυτή η συζήτηση. Ούτε ένιωσα καλύτερα που το έβγαλα από μέσα μου το πρόβλημα μου, ούτε συμπαράσταση βρήκα, ούτε λύση. Πιο πολύ μπερδεμένη κατέληξα και με έναν ακόμα προβληματισμό. Δέχεσαι όντως τους άλλους έτσι όπως είναι ή διαγράφεις και πας στους επόμενους?? Δέχεσαι τους φίλους σου για αυτό που είναι ή αν δεν σου προσφέρουν κάτι (σαν άνθρωποι αν έχουν αν σου προσφέρουν κάτι) τους ξεχνάς και ψάχνεις για κάτι άλλο??
Υπάρχουν πολλοί που έχουν δίπλα τους ανθρώπους για κάθε περίσταση. Αλλους για παρέα, άλλους για προβλήματα και άλλους που τους αποκαλούν "γνωστούς" για όποτε κάτσει και ξεμείνουν από κάποιον άνθρωπο. Πόσο απαίσιο μου φαίνεται αυτό. Δεν μπορείς να συναναστρέφεσαι με κάποιον και εσύ να σκέφτεσαι τόσο υπολογιστικά:" τι έχει να μου δώσει αυτός?" Δεν είναι φιλία αυτό. Φιλία είναι να δίνεις όσο έχεις πιο πολύ, να δέχεσαι χωρίς να ζητάς ή να απαιτείς. Να χαίρεσαι με την χαρά του φίλου σου και να λυπάσαι πιο πολύ όταν λυπάται ο φίλος σου. Φιλία είναι να δίνεις και να δένεσαι με έναν άνθρωπο χωρίς απαιτήσεις και αξιώσεις για τον άλλον. Δεν είναι απαραίτητο για ότι κάνεις να υπάρχει ανταπόδωση. Δεν το περιμένεις άλλωστε, το κάνεις γιατί το νιώθεις.

Αραγε υπάρχει αληθινή φιλία?

2 σχόλια:

BUTTERFLY είπε...

Σε καθε ανθρωπο που δινεις αγαπη (φιλο, συντροφο, συγγενη) δεν περιμενεις ανταλλαγματα, το κανεις επειδη το νιωθεις και σωστα το λες πως δεν πρεπει να εχεις προσδοκιες,
Στη φιλια ομως υπαρχουν ιδιαιτεροτητες. Αν μη τι αλλο, περιμενεις πως με τον φιλο σου θα επικοινωνεις απολυτα. Περιμενεις πως θα σε νιωσει. Πειμενεις πως θα σταθει διπλα σου ακομα κι αν δεν συμφωνει απολυτα με οσα κανεις. Περιμενεις πως θα σε προστατευσει, ακομα και απο τον ιδιο σου τον εαυτο αν χρειαστει. Περιμενεις οτι δεν θα σου χαϊδευει τα αυτια, αλλα θα σου λεει αληθειες και ας πονανε. Περιμενεις οτι θα προσπαθησει να σε αποτρεψει απο το να κανεις λαθη που και ο ιδιος εχει κανει, απο το να περασεις ασχημες στιγμες που και ο ιδιος εχει περασεις, με αγαπη ομως, οχι με διαθεση να κατακρινει την καθε επιλογη σου. Περιμενεις να σε σεβεται και να σε αγαπαει οπως εισαι...
Για μενα αυτα ειναι φιλια και πιστευω πως ναι υπαρχουν ακομα και σημερα στην τοσο ωμη και κυνικη εποχη του συμεφεροντος που ζουμε!

Λερναία Υδρα είπε...

Σωστά τα λες, αλλά βλέπω παντού αυτό το συμφέρον και έχω αρχίσει να πιστεύω ότι δεν υπάρχει καθαρή αγνή φιλία.. πάντα θα υπάρχουν κρυφές σκέψεις και κρυφές προσδοκίες που θα έχουν αντίκτυπο στις πράξεις μας και στα λεγόμενά μας.. οπότε είσαι στην ουσία μόνος σου ενώ περιτριγυρίζεσαι από ανθρώπους..