19.8.09

Αλλά...ζω!!

Όσο μακρυά κι αν φύγω, για όσο περισσότερο ή λιγότερο καιρό χαθώ από την Αθήνα, τα προβλήματα και τις σκέψεις τις παίρνω μαζί μου.. Απο αυτά δεν ξεφεύγω ποτέ, αρχίζω και το διαπιστώνω σιγά σιγά και δεν μπορώ να τα ξεφορτωθώ με τίποτα.

Ξεκίνησα εχθές με δύο ανθρώπους, που αγαπώ και εκτιμώ βαθιά εδώ και χρόνια που με συντροφεύουν στην ζωή μου, για το Θέρμο Ναυπάκτου. Σχόλασα από την δουλειά, μάζεψα τα μπαγκάζια μου σαν την τρελή και όπου φύγει φύγει. Λίγο η διαδρομή, λίγο τα γέλια και τα πειράγματα λίγο και ότι ήμουν με δικούς μου ανθρώπους άρχισα να χαλαρώνω μετά από αρκετές μέρες.

Σταμάτησα να χρησιμοποιώ το κεφάλι και εστίασα στις αισθήσεις. Μπορώ να πω η καλύτερή μου πράξη εδώ και αρκετές βδομάδες. Ένιωθα την όμορφη ατμόσφαιρα ανάμεσά μας στο αυτοκίνητο, την δροσιά και την μυρωδιά της φύσης, έβλεπα απίστευτα τοπία συνδυασμένα με πολιτισμό και απλά άδειασε το μυαλό μου. Είχα επικεντρωθεί σε αυτό που υπήρχε μπροστά μου, χωρίς να με νοιάζει για πόσο καιρό θα ήταν εκεί. Το μόνο που σκεφτόμουν ήταν πόσο καλά με γνωρίζουν οι συνταξιδιώτες μου. Αυτό είναι το καλό με τους ανθρώπους που γνωρίζεις χρόνια. Ξέρουν πότε να μιλήσουν και πότε να αγκαλιάσουν, βλέπουν πότε σέρνεσαι και πότε πετάς, νιώθουν την αγωνία και την χαρά σου.Δεν χρειάζονται τα λόγια, απλά κοιταζόμαστε και καταλαβαινόμαστε. Δεν ξέρω αν είναι μαγεία, αν είναι κάτι σπάνιο που συμβαίνει μόνο σε μένα, θέλω μόνο να μην το χάσω ποτέ.

Μέσα σε αυτό το κλίμα τελείωσε η διαδρομή και ξημερώματα φτάσαμε στον προορισμό μας. Αν και ήταν νύχτα μπορούσα να διακρίνω την πυκνή βλάστηση και να ακούσω το ποταμάκι στην πλατεία του χωριού. Και επειδή δεν ήταν ταξιδάκι αναψυχής αλλά επαγγελματικής φύσεως έπρεπε να βρούμε κατευθείαν ξενοδοχείο να ξεκουραστούμε γιατί μας περίμενε ένα μεγάλο πρωινό. Για τους κατοίκους και την φιλοξενεία δεν έχω λόγια. Δεν νιώθαμε ταξιδιώτες, περαστικοί αλλά μέλη της οικογένειάς τους.

Ήρθε το επόμενο πρωί, τελείωσα και με το ραντεβού που είχα και πήραμε τον δρόμο της επιστροφής. Όσο όμως και να βιαζόμασταν να γυρίσουμε στην Αθήνα, στις δουλειές μας και στην καθημερινότητα μας, δεν μπορούσαμε να μην σταματήσουμε στην λίμνη της Τριχωνίδας και να μην θαυμάσουμε το θέαμα μπροστά μας. Σαν γνήσιοι κάτοικοι μιας αγχωτικής πόλης, όμως, κοιτούσαμε τα ρολόγια και φύγαμε άρον άρον. Άλλη μια στάση όμως ήταν απαραίτητη. Όχι μόνο γιατί ήταν μεσημέρι και έπρεπε να φάμε, αλλά γιατί δεν μπορούσα να ξαναγυρίσω στην Αθήνα, στο σπίτι μου. Δεν ήθελα να γυρίσω και να πέσω πάλι στις ίδιες σκέψεις, στα ίδια προβλήματα. Ένιωθα ότι κάτι έπρεπε να αλλάξω.

Ένιωθα ότι έπρεπε να απαλλαγώ από θέματα που με απασχολούσαν και δεν μπορούσα να τα λήξω. Και εκεί ανάμεσα στις στροφές, τα βουνά και τα χωριουδάκια σταματήσαμε στο "Χάνι". Μια αγροικία στη μέση του πουθενά, με πανσιόν και ταβερνάκι. Φάγαμε, ήπιαμε και η διάθεση να πέφτει όλο και πιο πολύ.Μέχρι που θίξαμε τα θέματα που είχαμε ξεχάσει τόσες ώρες αλλά με απασχολούσαν τόσες μέρες. Οι συζητήσεις με ανθρώπους δικούς σου δεν σου κάνουν πάντα καλό. Αυτή την φορά όμως σε εμένα επέδρασε με τον καλύτερο τρόπο. Είδα επιτέλους τις λύσεις και τις απαντήσεις που ήταν κάτω από την μύτη μου.

Ένιωσα ότι η εποχή του Υδροχόου είχε επίδραση πάνω μου. Αυτό το μικρό σύμβολο του νέου άντρα που κρατά στα χέρια του την υδρία απ'όπου ξεπηδούν οι δύο ποταμοί ήταν λες και βρισκόταν μπροστά στα μάτια μου. Επιτέλους βρήκα τον Ηρακλή μου και καθάρισε το μυαλό μου, όπως και στον άθλο που κατάφερε να καθαρίσει τους σταύλους του Αυγεία, στρέφοντας του ποταμούς Αλφειό και Πηνείο να εκβάλουν στους γεμάτους κόπρο στάβλους και να ξεπλύνουν τις ακαθαρσίες.Ανάμεσα σ'αυτό το μυστικιστικό επίπεδο όπου ο Ηρακλής και ο άθλος του με τον νέο άντρα και την υδρία του γίνονται ένα εγώ καθάρισα το μέσα μου..

Αυτή η ικανοποίηση ότι επιτέλους βάζεις τα πράγματα σε μια τάξη με έκανε να χαμογελάσω και επιτέλους να βρω λίγη από την χαμένη μου αισιοδοξία. Να συμβιβαστώ με τις στενοχωριές μου και να πορευτώ με αυτές μέχρι να καταφέρω να τις ξεπεράσω.

Έτσι η σημερινή μου επιστροφή στην Αθήνα, που έχει αρχίσει και γεμίζει πάλι σιγά σιγά, είχε την αλλαγή που επιζητούσα εδώ και βδομάδες, και την δύναμη για άλλες τόσες..Και επειδή για μένα το καλοκαίρι τελειώσε, ανυπομονώ να έρθει ο καλός χειμώνας να καταφέρω αυτά που βλέπω τώρα και αυτά που επιθυμώ για το αύριο.

11 σχόλια:

ΕΓΚΛΩΒΙΣΜΕΝΟΣ είπε...

Όπου κι αν πας, πάντα παίρνεις μαζί σου τον εαυτό σου... αν, όμως, έχεις ανθρώπους που σε ξέρουν και σ' αγαπούν, τότε προσφέρουν τουλάχιστον παρηγοριά!...
Καλό χειμώνα!

Λερναία Υδρα είπε...

Κανείς δεν ξεφεύγει από τον εαυτό του.. Μαθαίνω να τον αγαπώ με τα λίγα καλά και τα πολλά προβλήματα..
Σε ευχαριστώ πολύ καλό χειμώνα και σε σένα..

AlexMil είπε...

γεια σου,

πιστεύω πως πάντα θα κουβαλάμε, παντού όπου και αν πάμε, τον εαυτό μας τη ψυχή μας.
Δεν ξέρω αν αυτό είναι καλό, πιστεύω όμως πως όταν κάτι κουβαλάς το πετάς ή το παραδίδεις.
Αν το κρύψει την επόμενη στιγμή θα γίνει πιο βαρύ.

τα λέμε

Λερναία Υδρα είπε...

Μάλλον τον παραδίδεις Alex..Αν τον κρατάγαμε για παντά χωρίς να τον μοιραζόμαστε θα καταλήγαμε μόνοι με ένα πολυ βαρύ φορτίο..
καλώς μου ήρθες..
Καλημέρα!!

BUTTERFLY είπε...

Καλημερα! Καλωσορισες!
Δυσκολες οι αποφασεις και τα διλημματα!
Δεν ξερω τι επιλογες εκανες τελευταια, ελπιζω ομως να ειναι για καλο σου...ποτε δεν μπορεις να εισαι σιγουρος για το που βγαζει καθε μονοπατι που παιρνεις...μονο το σταθερο βημα και οι καλοι αληθινοι συνοδοιποροι μπορουν να κανουν το ταξιδι να αξιζει ασχετα απο τον προορισμο...

Κράμα είπε...

Λερναία υδρα...
αν καθάρισε το μυαλό, τότε όλα καλά θα πάνε από εδώ και στο εξής.
Τα προβλήματα βέβαια δεν θα πάψουν ποτέ να υπάρχουν και μερικά θα παραμένουν άλυτα, ωστόσο πρέπει να ζούμε κάθε στιγμή χαλάρωσης, ξεκούρασης και να συγκεντρώνουμε δυνάμεις για τα πιο δύσκολα που πιθανώς θα έρθουν.
Και για μένα τελείωσε το καλοκαίρι και περιμένω με αγωνία τον Χειμώνα να μου φέρει τις νέες εμπειρίες καλές ή κακές. Όλα ευπρόσδεκτα!
ΑΥτή είναι άλλωστε η ζωή!
Φιλιά πολλα!

Ianos είπε...

Σαν υδροχοος χαιρομαι που το ζωδιο μου σε βοηθησε...
Τα πραγματα συνηθως ειναι απλα ,το μυαλο μας τα κανει συνθετα και δυσκολα.
Οπως και μερικες αποφασεις ειναι απλες και μονοδρομος στο να παρθουν απλα δεν θελουμε να τις παρουμε γιατι ερχονται κοντρα στα θελω μας..
Παντως μου θυμισες ενα πολυ αγαπημενο μου τραγουδι απο τις τρυπες που λεει τα εξης:

Απόψε βλέπω καθαρά
τους γρίφους και τις λύσεις
καίγονται μπρος μου κεριά μυθικά
όλες οι απαντήσεις

Ρώτησε με αν ξέρω που πάω
ρώτησε με που μπορώ να σταθώ
αν φοβάμαι αν σε μισώ αν σ' αγαπάω
ρώτησε με αν πεθαίνω η αν ζω

Ρώτα με ότι θες
για όσα φοβάσαι να ρωτήσεις
χορεύουν μέσα μου γυμνές
όλες οι απαντήσεις

Απόψε βλέπω καθαρά
τους γρίφους και τις λύσεις
στάθηκαν πλάι μου υπάκουα σκυλιά
όλες οι απαντήσεις...

Αφιερωμενο...
Καλησπερες!!!:-))

Λερναία Υδρα είπε...

Πεταλουδίτσα ότι και αποφάσεις και να πάρει ξέρει πως είναι για καλό, γιατί ανοίγει ο δρόμος μπροστά του για νεα λάθη και εμπειρίες..
Και εσύ γύρισες από διακοπές.. Να πω καλό χειμώνα??


Εβίτα μου.. αυτά τα ρημαδοπροβλήματα δεν τελειώνουν ποτέ. Είναι σαν κι εμένα την Λερναία κόβω ένα κεφάλι και πετάγονται άλλα δύο...
Καλό μας χειμώνα λοιπόν..

Λερναία Υδρα είπε...

Ιανέ μου.. το κατάλληλο τραγούδι την κατάλληλη στιγμή.. Σε ευχαριστώ. Οντως όλα είναι απλά, γιατί δυσκολεύουμε την ζωή μας.. Σε αυτό δεν έχω βρει ακόμα απάντηση
Καλό σου απόγευμα

Ευρύνοος είπε...

Πολλές φορές, οι συζητήσεις δέν έχουν ευχάριστη έκβαση και λύσεις στα προβλήματα του καθενός..
αυτό γίνεται, διότι κανείς δέν έχει ολόκληρη την "εικόνα", παρά μόνο ο παθών..
τώρα, αν πέτυχες τζάκ πότ, εύγε σου!!
μακάρι να λυθούν όλα..
πάντως, τα περισσότερα είναι γεννήματα δικά μας.. αυτά μπορούν να λυθούν πανεύκολα με γύμναση του εαυτού..
τα άλλα είναι τα δύσκολα.. που είναι γεννήματα άλλων..

καλησπέρα σας..

Λερναία Υδρα είπε...

Σε σοβαρά θέματα, που απασχολουν καρδιά και μυαλό ποτέ οι συζητήσεις δεν είναι ευχάριστες. Ακούς αλήθειες που πονάνε. Το καλό είναι όμως ακούς και συνειδητοποιείς και τις δύο όψεις του νομίσματος που ίσως να μην βλέπει κανείς από μόνος του..
Καλησπέρα Ευρύνοε μου...